Το συγκρότημα κατοικιών Απολλώνιο στο Πόρτο Ράφτη αποτελεί μια ιδιαίτερη συνθήκη κατοίκησης στον ελληνικό χώρο.

Ο σχεδιασμός του συγκροτήματος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του μοντέλου οικιστικής ανάπτυξης που το γραφείο Δοξιάδη προτείνει. Ο πυρήνας του συγκροτήματος ακολουθεί την τοπογραφία του εδάφους μέσω ενός συστήματος παράλληλων τοιχίων από φέρουσες λιθοδομές, το οποίο θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε οποιοδήποτε γειτονικό κομμάτι γης προσφέρονταν μελλοντικά.

Οι γενναιόδωροι κοινόχρηστοι χώροι του ενθάρρυναν την όσμωση και την επαφή μεταξύ των κατοίκων, ενώ η χρήση στενών λιθόστρωτων δρόμων οι οποίοι αποκλείουν την πρόσβαση των οχημάτων ενισχύει τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Η αδυναμία προσέγγισης των οχημάτων δημιούργησε μεγάλη δυσκολία στις εργασίες ανακατασκευής, οι οποίες και έγιναν ως επί το πλείστον χειρονακτικά, προσφέροντας ένα ιδιαίτερα φυσικό και «ανθρώπινο» αποτέλεσμα.