Στη μέση επιμήκους οικοπέδου αναλογίας 1:4, τοποθετήθηκε πριν 30 χρόνια αυτή η τυπική διώροφη μονοκατοικία. Εγκλωβισμένη μεταξύ ενός όμορου κτιρίου (τυφλή νότια όψη) και μιας πολυκατοικίας, διατηρούσε μια σχεδόν ανύπαρκτη επαφή με τον εξωτερικό χώρο αποκλειστικά σε δυο στενές όψεις. Η βορεινή της πλευρά με μικρά βοηθητικά ανοίγματα, απευθυνόταν στην υπαίθρια πορεία που συνδέει τον ανατολικό με τον δυτικό περιβάλλοντα χώρο.
Με αυτούς τους περιορισμούς, μια κατοικία τριών επιπέδων ανασχεδιάστηκε πλήρως, ώστε να καλύψει τις σύγχρονες απαιτήσεις μιας οικογένειας. Οι δυο επιμήκεις τυφλές όψεις αποτέλεσαν τον λαιμό της κλεψύδρας, μέσω του οποίου διοχετεύεται η ροή της καθημερινότητας αποκαθιστώντας την φυσική σύνδεση του Ισογείου με τους δυο υπαίθριους χώρους.
Η υφιστάμενη χωροθέτηση των εσωτερικών λειτουργιών κρίθηκε ικανοποιητική ως προς την δομή και μέσω διακριτικών αλλαγών σε υλικά και ανοίγματα αναμορφώθηκε πλήρως το λεξιλόγιο της. Στο ισόγειο παρέμειναν οι δημόσιοι χώροι και οργανωθήκαν οπτικά, λειτουργικά και αισθητικά σε έναν ενιαίο χώρο γύρω από τον πυρήνα των κατακόρυφων κινήσεων.