Το εστιατόριο, -όπως και όλα τα κτίρια άλλωστε- είναι ένα ακόμη κτίριο-μηχανή. Λειτουργία και αισθήσεις πρέπει διαρκώς να αλληλεπιδρούν, χωρίς κανένα από τα δύο να επικρατεί του άλλου.

Το εστιατόριο “Κουκουνάρι” βρίσκεται στον  παράδρομο της λεωφόρου Μεσογείων, ένα περιβάλλον δηλαδή πολυσύχναστο αλλά και βεβαρημένο. 

Ο εσωτερικός χώρος -βοηθητικός και κύριος- εκτείνεται σε δύο επίπεδα, ενώ η αίθουσα εστίασης   εξελίσσεται τόσο στον εσωτερικό όσο και  στον εξωτερικό 

 -ημιυπαίθριο  και υπαίθριο- χώρο.

Κατά τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό βασικές σχεδιαστικές επιδιώξεις  υπήρξαν :

• ο εντοπισμός και η σήμανση του εστιατορίου (επιλεκτική  διαφάνεια και προβολή στην όψη της λειτουργίας-μαγειρείου τόσο την ημέρα όσο και το βράδυ)
• η διάλυση των ορίων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου (υπαίθριος χώρος στάσης ή αναμονής, παράλειψη πορτών εισόδων, κλπ.)
• η απρόσκοπτη ροή και οι ήπιες μεταβάσεις , η κλιμάκωση και η διαδοχική αποκάλυψη (χρήση κοινών τεχνικών και ακολουθία υλικών)

• η ευελιξία χρήσης του συνόλου του χώρου  εστίασης ή μέρους του κατά τη διάρκεια της ημέρας και ανά εποχή.
• Η μέγιστη δυνατή οπτική επικοινωνία με τις γοητευτικές διεργασίες του μαγειρείου
• Η αποκάλυψη των βοηθητικών χώρων του εστιατορίου και η  λειτουργική και αισθητική συνεργασία τους. Γι’ αυτό η επεξεργασία τους είναι ισοβαρής. 
• η επιλογή απλών υλικών χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία,  με στόχο την εξυπηρέτηση του  συνόλου των επιμέρους  λειτουργιών . ”

• Η δημιουργία και η εναλλαγή “φίλτρων” προστασίας, οπτικών, ακουστικών, κλπ. (κινητές περσίδες, φύτευση, κλπ)
• η επεξεργασία της κλίμακας μέσω της διάσπασης των χώρων και η βελτίωση των γεωμετρικών αναλογιών του κτιρίου.
• η οπτική ποικιλία, η ελαχιστοποίηση των  “μειονεκτικών θέσεων” και ταυτόχρονα η σύνθεση όλων αυτών σε ένα σύνολο.

Έχοντας όλα τα παραπάνω  ως διαρκείς στόχους,  η επιλογή όλων των κτιριακών και οικοδομικών επεμβάσεων προσπάθησαν να επιτύχουν τη απρόσκοπτη μετάβαση του επισκέπτη από την πόλη προς το εστιατόριο και από τον εσωτερικό χώρο στον περιβάλλοντα  και αντίστροφα. Η αποδόμηση αλλά και η ισχυροποίηση - όπου αυτό χρειάζεται- των ορίων δημόσιου- ιδιωτικού χώρου, η κλιμάκωση, η εναλλαγή και η αποκάλυψη, κεντρίζουν το ενδιαφέρον και προσφέρουν στους χρήστες εναλλαγές ερεθισμάτων.

Έτσι, από τη μεγαλύτερη κλίμακα –αυτήν του κτιρίου -  έως τη μικρότερη –αυτήν  του πιάτου - η αρχιτεκτονική του έργου καλείται να υπηρετήσει το σύνολο των ανθρώπινων αισθήσεων.